W uznaniu szczególnych zasług dla rozwoju polskiej gospodarki morskiej i nieustających działań na rzecz powstania autostrady A-1 Rada Klastra Logistyczno Transportowego Północ- Południe nadała Prof. Witoldowi Andruszkiewiczowi
Tytuł Honorowego Przewodniczącego Klastra Logistyczno Transportowego Północ-Południe
Śp. Witold Andruszkiewicz (ur. 29 września 1917 w Omsku, zm. 28 października 2014 w Gdańsku) – polski ekonomista, profesor w dziedzinie ekonomiki portów morskich i żeglugi.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przybył z rodziną w jej granicę w 1922 roku. Studia rozpoczął w Akademii Handlowej w Poznaniu w 1937 roku – ukończył je z tytułem magistra nauk ekonomiczno-handlowych w 1946. W latach 1947-52 wykładał w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Sopocie – do usunięcia z uczelni. W tym czasie uczestniczył w (zlikwidowanym w 1952) seminarium doktoranckim prof. Leona Koźmińskiego w Szkole Głównej Planowania i Statystyki.
W latach 1957-61 pełnił funkcję dyrektora ds. eksploatacji Portu Gdynia, następnie tworzył Zakład Portów Instytutu Morskiego w Gdańsku. W 1962 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Od 1971 roku profesor nauk ekonomicznych. Pełnił funkcje członka władz naczelnych Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego oraz prezesa gdańskiego oddziału PTE.
Według opracowanej przez niego koncepcji zbudowano w Świnoujściu głębokowodny port dla statków o nośności 65 tys. ton oraz Port Północny w Gdańsku dla statków o nośności 150 tys. ton. Opracował też koncepcje:
- budowy Portu Wschodniego w Gdańsku,
- powiązania Transeuropejskiej Autostrady Północ Południe (A-1) z liniami żeglugowymi Bałtyku (1972),
- centralnego, portowego terminalu autostrady A-1 w Gdańsku Wiślince na południowym brzegu Martwej Wisły,
- zagospodarowania portów: Świnoujście, Darłowo, Tolkmicko, Krynica Morska, Puck,
- rachunku ciągnionego efektywności ekonomicznej budowy kanału żeglugowego na Mierzei Wiślanej.
Autor ponad 500 publikacji z dziedziny ekonomiki portów morskich i żeglugi.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Profesor był wykładowcą Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa w Poznaniu oraz w Europejskiej Szkole Hotelarstwa, Turystyki i Przedsiębiorczości – Szkole Wyższej w Sopocie. Wykładał także w Wyższej Szkole Bankowej w Gdańsku. W 2009 roku uznany przez „Gazetę Wyborczą” najstarszym czynnym zawodowo profesorem w Polsce.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Witold_Andruszkiewicz
Pożegnanie Profesora Witolda Andruszkiewicza…
Dziś w naszym gronie brakuje jeszcze jednej, jakże ważnej osoby – Honorowego Przewodniczącego Klastra LTPP prof. Witolda Andruszkiewicza.
O Profesorze powiedziano już prawie wszystko. Pożegnali Go koledzy, przyjaciele, znajomi, współpracownicy. Ale trzeba dodać kilka słów.
Kim był dla nas Klastrowiczów?
Niezwykłym inspiratorem dla nas samych i dla naszych działań.
Zaraził nas swoją niepoprawną ekspresją i głębokim przeświadczeniem o słuszności swojej wizji o misji, niezniszczalną wiarą w możliwość dokonywania Rzeczy Wielkich. Takich jak „sprawy morskie”, które zawsze były jego celem nadrzędnym. Był prawdziwym wizjonerem o nieograniczonej wyobraźni. Dla Klastra i jego członków motorem napędowym.
Dla nas był też Mistrzem, dzięki któremu dostrzeglismy jak wielkie znaczenie ma prawdziwe zaangażowanie w każdą sprawę i konsekwencja. Każde spotkanie z Profesorem, każda rozmowa sprawiały, że chciało się zrobić więcej.
Najlepiej określa Profesora tytuł jego biografii: „Apetyt na życie”, którą napisał mając 95 lat. Każdego dnia ten apetyt wydawał się być coraz większy. I coraz bardziej zaraźliwy.
Dziś musimy się zmierzyć z Jego nieobecnością. Już nie będzie nas przekonywał do zajęcia stanowiska, do podjęcia decyzji w sprawach polskiego morza, portu, autostrady. Już nie stanie obok nas w jednym szeregu….Nie stanie obok mnie żeby zabrać głos….
Profesor Witold Andruszkiewicz zmarł 28 października 2014 roku. Odszedł tak jak żył- szybko, w biegu.
Żadne słowa nie wyrażą ogromu szacunku i uznania dla pracy i energii twórczej całego życia Profesora. Być może był ostatnim z Wielkich Wizjonerów, Wielkich Kreatorów rzeczywistości.
Pozostaje pamięć o naszym Profesorze i jego przekonaniu, że nie wystarczy mieć wizję. Trzeba nieustannie dążyć by stała się rzeczywistością.
Uczcijmy Jego pamięć chwilą ciszy.